تا حرکت قطار هنوز یک ساعتی مانده بود که به ایستگاه راهن رسیدیم قرار شد نوبتی نمازمان را بخوانیم و بعد به سمت سالن ترانزیت برویم. تو این فاصله مثل همیشه دعا دعا میکردیم که کوپه خالی باشد اما مثل اینکه این دعا مستجاب شدنی نیست و از انجا که ما این حقیقت مهم را در سفرهای قبلی مان کشف کرده بودیم، دعا را 45 درجه تغییر دادیم و از خدای منان تقاضا کردیم زوجی جوان را نصیبمان کند و خدای مهربان دعایمان را مستجاب کرد جوری که ما تا دو ساعت هنگ بودیم!!!
فقط به فکرمان نرسیده بود که زوجی ایرانی را درخواست کنیم و همین کوتاهی سبب شد با زوجی چینی همراه شویم شاید هم ژاپنی هرچی که هستند چشمهای بادامی دارند.
خلاصه بگذریم نتیجه ای که ما گرفتیم این بود که در دعاهایمان بیشتر دقت کنیم :)
